လွည္းကူးျမိဳ႕နယ္၊ ဒါးရယ္ဘိုရြာရဲ႕ အေရွ႕ေက်ာင္းမွာ ကထိန္အလွဴေတာ္ က်င္းပပါတယ္။ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း( ၁၀)ရက္ေန႕လို႕ထင္ပါတယ္။ (ရက္လြဲႏိုင္ပါတယ္။) ကထိန္ေခတ္ဆိုေတာ့ ကထိန္ရက္ေတြက တလအတြင္းမွာ ရက္ဆက္ပါပဲ။ ကထိန္ၾကြတဲ့ဆရာေတာ္ေတြလဲ ဒီရက္မွာ ဒီရြာဆိုရင္ ေနာက္ရက္ဆိုရင္ ေနာက္ရက္ဆိုရင္ ေနာက္ရြာေပါ့။ ခက္တာက ဒီေခတ္လို လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကလဲ မေကာင္းပါ။ ထိုေခတ္က တစ္ေန႕လံုးမွ ေရႊ၀ါေရာင္-ဟု အမည္ရတဲ့ ကားတစီးပဲ သြားပါတယ္။ အဲဒီကားကို လြဲသြားရင္ေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ ညအိပ္ရံုပါပဲ။
ဒရယ္ဘိုအေရွ႕ေက်ာင္းရဲ႕ ကထိန္မွာ
ပိုက္ၾကီး၀ဲအေရွ႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ၾကီး ဦးပညာသာရကို ႏွစ္စဥ္ ကန္ေတာ့ပါတယ္။ ကထိန္ထံုးစံအတိုင္း
ေရစက္ခ်ရပါတယ္။တရားေဟာ၊ ေရစက္ခ်မယ့္ ဓမၼကထိကကို
ပိုက္ၾကီး၀ဲဆရာေတာ္ၾကီးက ေအာက္ပါအတိုင္းမွာၾကားပါတယ္။
" ကိုယ္ေတာ္...... တရားကို
တိုတိုေဟာပါ။ ေနာက္ကထိန္ေတြကို ကူးရဦးမယ္"-ဟု
တရားေဟာဓမၼကထိကကလဲ အဲဒီေန႕မွာ
တရားေဟာေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ေဟာလိုက္တာ သံုးနာရီေလာက္ၾကာသြားတယ္တဲ့။ တရားေဟာဓမၼကထိကက ေရစက္ခ်မယ့္
အခ်ိန္မွာ ပိုက္ၾကီး၀ဲအေရွ႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ၾကီးက
" ကိုယ္ေတာ္တရားေဟာတာေမာေနျပီ။
နားပါဦးဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ပဲ ေရစက္ခ်ေပးလိုက္မယ္"-ဟု
ေျပာျပီး ပလႅင္ေပၚတက္ျပီး
ေရစက္ခ်လိုက္တာ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပီးသြားပါတယ္။
ကထိန္ၾကြလာတဲ့ ဆရာေတာ္လဲ
အဲဒီရြာမွာပဲ ညအိပ္လိုက္ရပါတယ္။
ကထိန္ေခတ္ေရာက္တိုင္း ေျပာေနၾက၊
ၾကားေနၾက ပိုက္ၾကီး၀ဲအေရွ႕ေက်ာင္းဆရာေတာ္ၾကီး ရဲ႕ ရြတ္ပံုပါ။
ေမာင္ေနျခည္ (လွည္းကူးေျမ)
No comments:
Post a Comment