ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ စာတစ္ေစာင္ (၂၄)

 ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကို ျမန္မာသံ႐ံုးက ဆင့္ေခၚခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကြ်န္မတို႔လည္း လန္ဒန္ကို သြားစရာ ရွိတာေၾကာင့္ သူတို႔နဲ႕အတူပဲ ဘတ္စ္စီးကာ လန္ဒန္ကို ထြက္ခဲ့ျဖစ္ပါတယ္။ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ဒီေလာက္ မွန္းရခက္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး မွာေတာင္ ရယ္ရယ္ေမာေမာပါပဲ။

ကြ်န္မကေတာ့ သူတို႔ အခက္အခဲ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ အဆိုးဆံုးကို ျပင္ဆင္ထားရဲ႕လားလို႔ ေတြးပူေနမိတာပါ။ သူတို႔ၾကည့္ရတာေတာ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လား႐ိႈးက ကြန္ဗင့္ေက်ာင္း ကို ျပန္မယ္လို႔ စိတ္ဆံုး ျဖတ္ထားပံုေပါ့။ လမ္းမွာ သူတို႔က လား႐ိႈးမွာ ရွိတဲ့ သူတို႕ေက်ာင္းကို နယ္က ခရစ္ယာန္သီလရွင္နဲ႕ ဘုန္းႀကီးေတြ အလည္လာတတ္ ၾကေၾကာင္းနဲ႔ ညနက္သန္းေခါင္မွ ေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြအတြက္ မီးေမႊးၿပီး ထမင္း ခ်က္ေကြ်းရ ေၾကာင္းေတြ ေျပာျပ ၾကပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း သူတို႔ဆီမွာ မိုက္ခ႐ို ေဝ့ဗ္မီးဖို မသံုးႏိုင္တာကို သတိထားမိၿပီး သူတို႕ကိုကူညီခ်င္ မိပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီခရီးၿပီး သြားလို႔ သူတို႔နဲ႕ျမန္မာသံ႐ံုးေတြ႕ဆံု ျခင္းဟာ သူတို႔ အတြက္ ဒီမွာေနရ တာ ေနာက္ဆံုးဆိုရင္ ကြ်န္မအေနနဲ႕ လည္း သူတို႕ကို ေနာက္ထပ္ ေတြ႕ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေတြးမိျပန္တာပါ။ ဒါနဲ႕ပဲ သူတို႔ကို မိုက္ခရို ေဝ့ဗ္ မီးဖိုတစ္ခုကို လန္ဒန္ကေန ဝယ္သြားဖို႔ဆိုၿပီး အလွဴေငြ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္မက သူတို႔ညီအစ္မကို ျမန္မာသံ႐ံုးက ဘယ္လိုဆက္ဆံမယ္ ဆိုတာ မသိႏိုင္ေတာ့ စိတ္ပူၿပီး သူတို႔ကို မိုက္ကယ့္အိမ္မွာ ဘာလို႔ ေနေနတာလဲလို႔ ေမးတဲ့အခါ ေျဖဖို႔ သင္ေပးေနမိပါတယ္။ ကြ်န္မက စိတ္ပူေတာ့ ေျပာမိေျပာရာေတြ ေျပာေနတာမို႔ သူတို႔က ရယ္ေနၿပီး ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာပါဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကြ်န္မ သူတို႔ညီအစ္မနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာသံ႐ံုးက ဘာေျပာလဲလို႔ ေမးေတာ့ သူတို႔က ရယ္ၿပီး ျပန္ေျပာျပ တာကေတာ့ အိမ္ကို ျမန္ျမန္ျပန္ ဖို႔ ေျပာေၾကာင္း၊ အေၾကာင္းျပခ်က္က အဂၤလန္မွာ ၾကာၾကာေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြက ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္သြားတတ္ေၾကာင္းေတြ ေျပာပါသတဲ့။ သူတို႔ညီအစ္မက တဟားဟား ရယ္ခဲ့ၾက ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ သီလရွင္ေတြက အဂၤလန္မွာ ၾကာၾကာေနရင္ ျပည့္တန္ဆာ ျဖစ္မယ္ လို႔ ဆိုတယ္ေလ။ ျမန္မာေတြ ကေတာ့ ဘယ္လို အခက္အခဲကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရယ္ပစ္လိုက္တာပဲကိုး။ သူတို႔ ညီအစ္မ က ကရင္ေတြပါ။ သူတို႔က ပိုလို႔ေတာင္ မမႈသူေတြနဲ႔ တူပါရဲ႕။ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွာ စိတ္ဆင္းရဲ ခံရတာ က်င့္သားရ ေနၾကလို႔လား မသိပါဘူး။ ျမန္မာေတြ ကေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြကို ရယ္ပစ္လိုက္ၿပီး အေဝးကို ေမာင္းႏွင္ပစ္ လိုက္ၾကတာ ပါပဲ။

သူတို႔ညီအစ္မလည္း ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ကာ အိမ္ျပန္ လက္ေဆာင္ေတြ လိုက္ဝယ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔က နယ္က အရာရွိႀကီးအတြက္ လက္ေဆာင္ ဝယ္မယ္ဆိုေတာ့ မိုက္ကယ္က လာဘ္ေပးတာ မေကာင္း ဘူးလို႔ ေျပာေလ ရဲ႕။ အစ္မျဖစ္ သူက လက္မခံပါဘူး။ သူက ကြ်န္မကို တိုင္တည္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “ႏိုရီကိုရယ္ အန္ကယ္ မိုက္ကယ္က ဘာမွ နားမလည္ဘူးေနာ္။ ကြ်န္မတို႔သာ လာဘ္မထိုးရင္ အဲဒီလူက ကြ်န္မ တို႔ရဲ႕ ကြန္ဗင့္ ကိုပိတ္ပစ္မွာ။ သူတို႔မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ သူတို႔ကကြ်န္မတို႔ရဲ႕ ေျမကိုေရာ ေက်ာင္းကိုပါ ေရာင္းပစ္ လိုက္လို႔ရေနတယ္။ အဲဒီလိုသာ လုပ္ရင္ ကြ်န္မတို႔ သီလရွင္ေတြေရာ မိဘမဲ့ကေလးေတြ ပါ ေနစရာ ေပ်ာက္ၿပီး လမ္းေပၚ ေရာက္သြားမွာေလ။ အဲဒီလို အျဖစ္ခံလို႔မွ မျဖစ္တာ” လို႔ သူက အရွည္ႀကီး ရွင္းျပေနပါ တယ္။


သီလရွင္ဝတ္စံုနဲ႕ လက္ဝါးကပ္တိုင္သာ ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းရယ္လို႔ ရွိတဲ့ သီလရွင္ေတြဆီက လာဘ္လာဘကို ေမွ်ာ္ကိုးတဲ့ အရာရွိဆိုတာ ဘယ္လို ပုပ္သိုးေနတဲ့ လူမ်ိဳးပါလိမ့္လို႔ ကြ်န္မက စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ ဘယ္လို လုပ္ေပးႏိုင္မွာပါလိမ့္။ အာရွႏိုင္ငံ ေတြမွာ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူစနစ္ ပေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ခက္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပမယ့္ ဒီျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ စုနဲ႕ သူ႔ပါတီက လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ ပေပ်ာက္ေအာင္ ႀကိဳး စားႏိုင္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ မိုက္ကယ္တို႔ အိမ္ေဟာင္းကေန တိုက္ခန္းသို႔ ေျပာင္းျခင္း သီလရွင္ညီအစ္မ ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္ မိုက္ကယ္က စုနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အမွတ္ရစရာေတြ မ်ားတဲ့ ပတ္ခ္ေတာင္း အိမ္ကို ေရာင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ အိမ္က သံုးထပ္သာ ဆိုတယ္ ေခါင္မိုးထပ္နဲ႕ ေျမေအာက္ပါ ပါေတာ့ ငါးထပ္ျဖစ္ေနကာ အေပၚ တက္ဆင္းရတာကို ၿငီးေငြ႕ေနၿပီမို႔ ေရာင္းခ်င္တာလို႔ မိုက္ကယ္က ရွင္းျပပါတယ္။ တကယ္လည္း ကင္မ္နဲ႕ မိုက္ကယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ငါးထပ္ပါတဲ့အိမ္ ဟာ သိပ္ႀကီးေနတာ အမွန္ပါ ပဲ။

မိုက္ကယ္က ေျမညီထပ္ မွာ ေနၿပီး ကင္မ္က ေခါင္မိုးထပ္မွာမို႔ တစ္အိမ္တည္း ေနၿပီးေတာ့ေတာင္ ေလကို တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ ႐ႈေနရတာ မဟုတ္ လား။ ဘဝ အေျပာင္း အလဲကလည္း သိပ္တန္ဖိုးႀကီးတယ္ေလ။ မိုက္ကယ္ဟာ တစ္ေန႔လံုးလိုလို စာသင္ရ၊ စာဖတ္ရ ၊ ကေလးေတြ ကို ေစာင့္ေရွာက္ ရနဲ႕ ေမာခဲ့ရွာတာပါ။ ခုေတာ့ အလက္ဇႏၵားက အေမရိကကို ေက်ာင္းသြားတက္ၿပီ မို႔ ကင္မ္ တစ္ေယာက္ပဲ သူ႔နားမွာ က်န္တယ္ေလ။ ကင္မ္က သူ႔ကို ကူလုပ္ေပးေနက်ပါပဲ။ “လွီးတာ ခြ်တ္တာ ကြ်န္ေတာ့္အလုပ္ပါ”လို႔ ကင္မ္က မီးဖိုထဲမွာေျပာေနက်ပါ။ သူလည္း မၾကာခင္ ေကာလိပ္ သြားေတာ့မွာကိုး။ မိုက္ကယ့္အေနနဲ႕ တစ္ေယာက္တည္း အလြမ္းေတြနဲ႕အတူ ဒီအမွတ္ရစရာေတြ မ်ားတဲ့ အိမ္မွာမေနခ်င္ဘူး ထင္ပါရဲ႕။ မိုက္ကယ္ လြမ္းႏိုင္ေသးတဲ့ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ သီလရွင္ ညီအစ္မရဲ႕ ရယ္သံေတြပါပဲ။ သူတို႔နဲ႕ အတူေနခဲ့တဲ့ ကာ လေတြမွာ မိုက္ကယ္ဟာ မိသားစုဘဝကို သတိရေနခဲ့ပံုပါ။ သူတို႕က ခဏေလး လာေနသြားေပမယ့္ မိုက္ကယ္တို႕ သားအဖက သိပ္ကို စိတ္ခ်မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေၾကာင့္လို႔ ဆိုႏိုင္မယ့္ အေၾကာင္း ေၾကာင့္ပဲ ဒီညီအစ္မကို ကူညီရာ မေရာက္ဘဲ ျဖစ္သြားရတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳကလည္း သူ႔ အတြက္ စိတ္မခ်မ္းသာ စရာ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက သီလရွင္ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အငယ္မေလးဟာ အသက္သာ ၂ဝ ဆိုေပမယ့္ တကယ့္ သူေတာ္စင္ေလးလို ျဖဴစင္ရွာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကရင္ေတြကို စစ္တပ္က အႏိုင္က်င့္ေလ့ ရွိတာမို႔ သူ႔ေနရင္း လည္း ျပန္ေရာက္သြားေရာ သူ လည္း စစ္သားမိန္းမ ျဖစ္သြားေရာလို႔ ၾကားၾကရေတာ့ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ အႀကီးမေလး ကေတာ့ လား႐ိႈးက ကြန္ဗင့္မွာပဲ ဆက္ေနခြင့္ရရွာပါသ တဲ့။

တကယ္ေတာ့ အငယ္မေလး ကို ကင္မ္ဟာ အစ္မအရင္း တစ္ေယာက္လို သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့သလို သူတို႔ ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္ ကလည္း မိုက္ကယ့္ကိုပါ အေဖတစ္ေယာက္လို ျပဳစုကူညီခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔က “အန္ကယ္ မိုက္ကယ္သာ တကယ္ ေန မေကာင္းျဖစ္ရင္ နယ္စပ္ကိုျဖတ္ၿပီးေတာ့ကို လာျပဳစုပါ့မယ္” လို႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾက ဖူးပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ နယ္စပ္ ကို ျဖတ္ေက်ာ္တာဟာ အဆန္း မဟုတ္ဘူးေလ။ စုရဲ႕ မိန္႔ခြန္းကို နားေထာင္ ခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး သူတို႔ ေတာေက်ာ္ ေတာင္ေက်ာ္ နဲ႕ ေက်ာ္ခဲ့ဖူးပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ မိုက္ကယ့္ ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ေတြမွာ သူတို႔ အေရာက္မလာႏိုင္ခဲ့ၾကေတာ့ပါဘူး။

 မိုက္ကယ္က အထီးက်န္ရတာကို မခံစားႏိုင္ခ်ိန္ေလ။ ကြ်န္မတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကေတာင္ ဒီညီအစ္မရဲ႕ ရယ္သံ ေတြ ေပ်ာက္ သြားတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ ေျခာက္ကပ္ကပ္ကို မခံစားႏိုင္တာပဲကိုး။ ဒီလိုေၾကာင့္ပဲ မိုက္ကယ္ဟာ အိမ္ေျပာင္းဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပံု ရပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ မိုက္ကယ္ရဲ႕ တိုက္ခန္းအသစ္က ကြ်န္မတို႔တိုက္ခန္းနဲ႕ အေဆာက္အဦ ငါးခုစာပဲ ျခားတာေၾကာင့္ ဝမ္းသာခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ မသီတာ(စမ္းေခ်ာင္း)

ref: http://www.myanmarij.com/?p=7374