ေလထန္တိုင္းသာ ပြင့္ေၾကြပါမူ
ဘယ္မွာ ပန္းမ်ားက်န္မည္နည္း။
လႈိင္းပုတ္တိုင္းသာ ကမ္းၿပိဳပါမူ
ဘယ္မွာ ေျမႀကီးက်န္မည္နည္း။
က်ရႈံးတိုင္းသာ ငိုရပါမူ
ဘယ္မွာ မ်က္ရည္က်န္မည္နည္း။
အေမွာင္တ၀က္ လင္းတ၀က္သည္
တရက္တခါ ႀကံဳၿမဲသာတည့္။
အ႐ႈံးတစ္လွည့္ ႏုိင္တစ္လွည့္မွာ
မ်က္လွည့္ပမာ ေတြ႕ၿမဲသာတည္း။
ဘ၀သည္ကား တိုက္ပြဲမ်ားပင္
လႈပ္႐ွားရေသာ လူ႔႐ြာေတာ၀ယ္
လင္းေသာေမွာင္ေသာ
ေအာင္ေသာ႐ံႈးေသာ
မုန္းေသာခ်စ္ေသာ
သစ္ေသာေဟာင္းေသာ
ေကာင္းေသာဆိုးေသာ
ညိႈးေသာလန္းေသာ
ၾကမ္းေသာႏုေသာ
ပူေသာေအးေသာ
ေစာေၾကာစိတ္ျဖာ မေနသာေပ
လဲရာကထ က်ရာကတက္
ပ်က္ရာကေဆာက္ ေ႐ွ႕သို႔ေလွ်ာက္၍
ေရာက္ရာဘ၀ အားမာန္ျပရင္း
ရုန္းရကန္ရမည္တကား။
No comments:
Post a Comment